เมื่อถึงเวลาที่ผู้บริโภคเปลี่ยนมุมและเห็นร้าน Cinnabon ความอยากนั้นเป็นสัตว์ประหลาดคำรามอยู่ในหัวของเขา นิสัยวนรอบกำลังหมุนเพราะความอยากได้เกิดขึ้น “ ไม่มีอะไรถูกตั้งโปรแกรมไว้ในสมองของเราที่ทำให้เราเห็นกล่องโดนัทและต้องการการรักษาน้ำตาลโดยอัตโนมัติ” Schultz บอกกับฉัน “ แต่เมื่อสมองของเราเรียนรู้ว่ากล่องโดนัทมีน้ำตาลอร่อยและคาร์โบไฮเดรตอื่น ๆ มันจะเริ่มคาดการณ์ว่าน้ำตาลจะสูงสมองของเราจะผลักเราไปยังกล่องจากนั้นถ้าเราไม่กินโดนัทเราจะรู้สึกผิดหวัง .” เพื่อทำความเข้าใจกระบวนการนี้พิจารณาว่านิสัยของ Julio เกิดขึ้นได้อย่างไร ก่อนอื่นเขาเห็นรูปร่างบนหน้าจอ

นักวิจัยในห้องปฏิบัติการอื่นพบรูปแบบที่คล้ายกัน ลิงอื่น ๆ ได้รับการฝึกฝนให้คาดการณ์น้ำผลไม้ทุกครั้งที่เห็นรูปบนหน้าจอ จากนั้นนักวิจัยพยายามเบี่ยงเบนความสนใจของพวกเขา พวกเขาเปิดประตูห้องปฏิบัติการเพื่อให้ลิงสามารถออกไปข้างนอกและเล่นกับเพื่อนของพวกเขา พวกเขาวางอาหารไว้ในตัวของมันเองเพื่อให้ลิงกินได้ถ้าพวกมันละทิ้งการทดลอง สำหรับลิงผู้ที่ไม่ได้พัฒนานิสัยที่แข็งแกร่งการรบกวนทำงาน พวกเขาเลื่อนออกจากเก้าอี้ออกจากห้องและไม่หันหลังกลับ พวกเขาไม่ได้เรียนรู้ที่จะกระหายน้ำ อย่างไรก็ตามเมื่อลิงได้พัฒนานิสัย – เมื่อสมองคาดว่าจะได้รับรางวัล – การรบกวนที่ไม่มีเสน่ห์ สัตว์จะนั่งอยู่ที่นั่นเฝ้าดูจอภาพและกดคันโยกซ้ำแล้วซ้ำอีกโดยไม่คำนึงถึงข้อเสนอของอาหารหรือโอกาสที่จะออกไปข้างนอก ความคาดหวังและความอยากรู้อยากเห็นเป็นอย่างมากจนลิงยังจมปลักอยู่กับหน้าจอของพวกเขาเช่นเดียวกับที่นักการพนันจะเล่นสล็อตนานหลังจากที่เขาแพ้การชนะ

ขณะที่ชูลทซ์เฝ้าดูกิจกรรมภายในสมองของ Julids เขาก็เห็นรูปแบบปรากฏออกมา เมื่อใดก็ตามที่ Julio ได้รับรางวัลกิจกรรมสมองของเขาจะพุ่งออกไปในลักษณะที่แนะนำว่าเขากำลังประสบความสุข บันทึกการทำงานของระบบประสาทนั้นแสดงให้เห็นว่าสมองของลิงพูดเป็นสาระสำคัญว่า “ฉันได้รับรางวัล!” ชูลทซ์พาจูลิโอผ่านการทดลองเดียวกันซ้ำแล้วซ้ำอีกบันทึกการตอบสนองทางระบบประสาทในแต่ละครั้ง เมื่อใดก็ตามที่ Julio ได้รับน้ำผลไม้ของเขา “ฉันได้รับรางวัล!” ลวดลายปรากฏบนคอมพิวเตอร์ที่ติดอยู่กับหัววัดในหัวของลิง จากมุมมองทางระบบประสาทพฤติกรรมของ Julids ก็กลายเป็นนิสัย

ชูลทซ์เริ่มการทดลองหลายชุดเพื่อถอดรหัสว่าการทำงานของรางวัลในระดับเคมีประสาท เมื่อเทคโนโลยีก้าวหน้าขึ้นเขาได้รับการเข้าถึงในปี 1990 กับอุปกรณ์ที่คล้ายคลึงกับที่ใช้โดยนักวิจัยของ MIT อย่างไรก็ตามแทนที่จะเป็นหนูหนูชูลทซ์ก็สนใจลิงเหมือนจูลิโอซึ่งเป็นลิงแปดปอนด์ที่มีดวงตาสีน้ำตาลแดงที่มีขั้วไฟฟ้าบาง ๆ สอดเข้าไปในสมองของเขา อยู่มาวันหนึ่งชูลทซ์วางตำแหน่งจูลิโอบนเก้าอี้ในห้องที่มีแสงสลัวและเปิดจอคอมพิวเตอร์ งานของจูลิโอคือการสัมผัสคันโยกเมื่อใดก็ตามที่มีรูปร่างสี – เกลียวสีเหลืองเล็ก ๆ , squiggles สีแดง, เส้นสีน้ำเงิน – ปรากฏบนหน้าจอ หากจูลิโอแตะคันโยกเมื่อมีรูปร่างปรากฏขึ้นน้ำผลไม้ชนิดหนึ่งหยดหนึ่งจะไหลลงจากหลอดที่ห้อยลงมาจากเพดานและบนริมฝีปากของลิง

ในยุค 80 ชูลทซ์เป็นส่วนหนึ่งของกลุ่มนักวิทยาศาสตร์ศึกษาสมองของลิงเมื่อพวกเขาเรียนรู้ที่จะทำงานบางอย่างเช่นดึงคันโยกหรือเปิดตะขอ เป้าหมายของพวกเขาคือหาว่าส่วนใดของสมองที่รับผิดชอบการกระทำใหม่ “วันหนึ่งฉันสังเกตเห็นสิ่งนี้ที่น่าสนใจสำหรับฉัน” ชูลทซ์บอกฉัน เขาเกิดที่ประเทศเยอรมนีและตอนนี้เมื่อเขาพูดภาษาอังกฤษฟังดูเหมือนอาร์โนลด์ชวาร์เซเน็กเกอร์หากว่า Terminator เป็นสมาชิกของราชสมาคม “ ลิงสองสามตัวที่เราเฝ้าดูน้ำแอปเปิลที่รักและลิงอีกตัวชอบน้ำองุ่นฉันจึงเริ่มสงสัยว่าเกิดอะไรขึ้นในหัวของลิงตัวเล็ก ๆ เหล่านั้น